The day after. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb niet echt een kater ofzo. Dat was vroeger wel anders, dan gingen we helemaal los. Bier zuipen tot de max. Nu niet. Ik liep gisterochtend in alle vroegte (nouja half 10 voor een zaterdagochtend vind ik best vroeg), samen met Sisi door de regen in het centrum van Assen op zoek naar koopjes.

Allereerst, ik heb 1 ding gekocht. En dat was ook pas in de middag, toen ik nogmaals een rondje deed over de vlooienmarkt, omdat vriendlief (die overigens wel een kater had), eindelijk wakker was geworden en ook wel een kijkje wou nemen. Ik ben de beroerdste niet, en ging dus nogmaals een rondje lopen. Achteraf had ik de ochtend beter in mijn bed kunnen blijven liggen, want het bleek in de middag een stuk aangenamer weer te zijn. Maar he! Dan hadden jullie deze fantastische blog niet gehad…

Dus terug naar de ochtend van Koningsdag 2019. Zoals al eerder gezegd (en iedereen in Holland wist), was het kutweer. Maar dit mocht de pret niet drukken, wat me stiekem een beetje kippenvel gaf. Want wauwwww wat een doorzetters! De meeste mensen hadden een plekje gezocht onder een afdakje en stonden klappertandend hun koopwaar aan te bieden. Sommige mensen hadden minder geluk, of waren gewoon te optimistisch, en stonden in de open lucht met plastic zeilen over hun koopwaar heen. Dat laatste was niet in alle gevallen even handig, want als ik niet door het zeil kan heen kijken, dan zie ik ook niet wat je verkoopt. Aangezien het de hele dag regende, weet ik dan niet zo goed waarom deze mensen er überhaupt stonden. Ze hadden net als ik, beter in bed kunnen blijven….

Maar wat een energie! Schreeuwende kinderen overal. Super leuk joh… Ik kwam op een gegeven moment op een stukje terecht waar een jochie met een megafoontje liep. Dat jochie dacht denk ik dat hij op het WK voetbal was, want terwijl hij stampend in de plassen rondrende, schalde uit het megafoontje herhaaldelijk: Oleeee Ole Ole oleee! We are the Champions…. Heel sfeervol.

Ik had Sisi dus ook bij me, ze zat vooral in de tas (ik heb zo’n draagtas waar ze in kan, want ze is mijn baby), maar op de stukken waar het niet zo druk was liet ik haar lekker zelf wandelen. Ik ben wel een beetje geschrokken van de jeugd van tegenwoordig. Ik weet dat Sisi een super eng uiterlijk heeft en als ze niet aan de lijn zou zijn zou ik als vreemde ook heel bang zijn voor haar, maar ik had niet verwacht dat kinderen tussen de 3 en 6 jaar in hun broek piesen als ze Sisi zien. Het was zelfs zo erg dat er een meisje bijna begon te huilen en bijna op haar smoel flikkerde omdat ze niet langs Sisi durfde te lopen (die gewoon netjes aan de riem geen enkele interesse voor haar toonde), en er was een jongetje die niet meer verder wou lopen omdat hij was verstijfd van angst. Ik overdrijf echt niet.

Aan alle ouders met kleine kut kinderen zou ik willen zeggen: Zorg dat ze een beetje karakter en een ruggengraat krijgen. Koop bijvoorbeeld een hele valse hond en laat deze elke nacht verplicht bij hun in bed slapen. Of stop anders wat cocaïne in hun jasjes wanneer je op Schiphol bent… Dan leren ze wel dat niet alle honden zo eng zijn, vooral fluffy-ballen die netjes aan de riem lopen en helemaal geen aandacht voor je hebben niet.

Enfin, het was een prachtige Koningsdag, geen idee waarom ik de verjaardag vier van een 1 of andere vent die toevallig in het ‘juiste’ gezin is geboren, maar het was gezellig!

Liefs Leoni